در اینجا برای شما یک مقاله تهیه کرده ایم که شما را با ساز بسیار زیبای آکاردئون بیشتر آشنا می کند.
آکاردئون (Accordion) در واقع یک ساز “بادی شستی دار” است. این ساز با عمری حدود ۲ قرن در اوایل قرن نوزدهم میلادی اختراع شده و به عنوان یک ساز آلمانی شناخته می شود. این ساز بیشتر در موسیقی های محلی اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی و همچنین روسیه مورد استفاده قرار میگیرد. در ایران نیز آکاردئون نه در موسیقی های محلی بلکه در موسیقی های پاپ و کلاسیک جایگاه بخصوصی پیدا کرده است.
این ساز از دو کیس تشکیل شده است؛ یک کیس با کلیدهای پیانویی معروف به جعبه طنین و دیگری با صفحه کلید کوچک دکمه مانند که کارش کنترل ورود هوا به مجاری است. این دو کیس از طریق یک بدنه چین دار (شبیه دَم آهنگران) به هم متصل هستند که در آن هوا جریان می یابد. چنانچه نوازنده دو کیس را از هم دور کند هوا وارد می شود و زمانی که آنها را به هم نزدیک کند هوا خارج می شود. این جریان هواباعث می شود تا باریکه های فلزی به نام زبانه را مرتعش کند و این ارتعاش زبانه های آکاردئون است که صوت مخصوصی ایجاد می کند.
زبانهها به شستی هایی متصل است که بر روی جعبه طنین آکاردئون قرار گرفتهاند. نوازنده ضمن باز و بسته کردن دَم، با انگشتان خود شستیها را فشار میدهد و نواهای گوناگونی مینوازد.