زندگینامه پرویز یاحقی

زندگینامه و بیوگرافی پرویز یاحقی نابغه موسیقی ایران

پرویز صدیقی پارسی که با نام پرویز یاحقی شناخته می‌شود در سال سی‌ویکم شهریور ۱۳۱۴ در منزل پدری در خیابان خانقاه تهران زاده شد.

او از کودکی شیفته‌ی موسیقی بود و در آن زمان شاید راحت‌ترین سازی که می‌توانست به دست بگیرد نی‌لبک کوچکی بود. او تلاش می‌کرد که در خانه‌ مدام با این نی‌لبک نغمه‌های خوشی بنوازد. حسین یاحقی این استعداد شگرف را کشف می‌کند.پرویز از کودکی نزد دایی خود حسین یاحقی زندگی آغاز می‌کند و موسیقی را نیز از دایی‌اش می‌آموزد.

پرویز ۹ ساله بود که شد پرویز یاحقی و به رادیو رفت و نوازندگی کرد. نخستین آهنگ او برای غلام‌حسین بنان در برنامه‌ی گل‌های رنگارنگ بود و نام آن «ای امید دل من کجایی» بود. پرویز یاحقی در برنامه‌ی «گل‌ها» تکنوازی بسیار کرد. سبک نوازندگی پرویز یاحقی بر بسیاری از نوازندگان بعد از او تاثیر گذاشت. پدر با نوازندگی پرویز مخالف است و او را به قصد ادامه‌ی تحصیل با خود به بیروت می‌برد تا پس از آن راهی آمریکا شوند. پرویز اما از عشق موسیقی بیمار می‌شود. پزشکان توصیه می‌کنند که به ایران برگردد و به کلاس موسیقی برود که او به ایران بازمی‌گردد. پرویز یاحقی در ارکسترهای بسیاری ساز نواخت از جمله در ارکستر مجید وفادار، ویولونیست صاحب‌سبک که او را آهنگ‌سازی نابغه می‌دانستند. می‌گویند در همین ارکستر بود که یاحقی با «داریوش رفیعی» دوست می‌شود.

پرویز یاحقی هم‌کاری رسمی و جدی خود را برای آهنگ‌سازی ِ رادیو از سال ۱۳۳۵ شروع می‌کند و در یک زمان هشت ساله آهنگ‌‌های بسیار زیبایی را با هم‌کاری دوست شاعرش بیٓن ترقی خلق می‌کند؛ البته او با ترانه‌سرایان دیگری نیز هم‌کاری می‌کند. یاحقی از آهنگ‌ترانه‌های به یاد ماندنی که در گذر زمان هم‌واره درخشیده‌اند بسیار دارد که می‌توان به بیداد زمان، می زده شب، من اسیر دام توام، نسیم فروردین و … اشاره کرد. در سال ۱۳۴۲ دختری جوان را به جامعه‌ی موسیقی ایران معرفی کرد. همان که بعدها «مهستی» نام گرفت. او افراد بسیاری را به جامعه‌ی هنری شناساند اما هیچ‌گاه معلمی نکرد و شاگردی را به درس‌آموزی نپذیرفت اما نوازندگانی چون جهان‌شاه برومند و شهرام خسروی بسیار از سبک او آموختند.

پرویز یاحقی در ده سال پایانی عمرش انزوا گزید و برای همه‌گان دور از دست‌رس شد و تنها تعداد معدودی بودند که می‌توانستند با او دیدار داشته باشند. در این سال‌ها تمام هم‌دم او موسیقی بود و نواختن که تصادفی منجر به این شد که بر اثر آسیب‌دیدگی توانایی سابق خود در نوازندگی را از دست داد. یا حقی در ۱۳ بهمن‌ماه ۱۳۸۵ در آپارتمانش در خیابان آفریقای تهران درگذشت. سی ساعت پس از مرگ دو دوست که نگرانش شده بودند به در خانه‌اش آمدند. همسایه‌ها گفتند که دو روز است صدای ساز یاحقی به گوش نمی‌رسد. یاحقی به دلیل سکته‌ی قلبی درگذشت.